30.10.12

Blow...jobs!

Να χαμογελάς.
Τα προβλήματα δε θα τελειώσουν ποτέ.
Να βάζεις στόχους, μικρούς τώρα πια για να "πιάνονται".
Να ψάχνεις λόγους για να βρίσκεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα.
Να μη σταματάς να ελπίζεις πως το αύριο θα είναι καλύτερο.
Να μην τα βάζεις με την τύχη και τη μοίρα σου.
Να προσπαθείς να σκέφτεσαι θετικά.
Να βλέπεις τα χειρότερα.
Να παίρνεις κουράγιο, να αντλείς δύναμη από τις κακοτοπιές.
Τα προβλήματα δε θα τελειώσουν ποτέ...
Κι όσο μπορείς, να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με χιούμορ.
Trust me...


Κι αν δε με πιστεύεις, πάρε τηλέφωνο την Πόπη!

Welcome...

Πολλές, και κατά γενική ομολογία, σημαντικές δραστηριότητες της ζωής μου, τις άφησα μισές. Ανολοκλήρωτες. Ίσως και... ανεκπλήρωτες. Όνειρα που έγιναν χίλια κομμάτια, όταν ήρθαν σε επαφή με την πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που μπορεί να σε τρομάξει, αλλά καταφέρνει να σε φέρει αντιμέτωπο με την αλήθεια. Τη δική σου, των ανθρώπων σου, των ξένων. Όνειρα που έγιναν απωθημένα και κλειδώθηκαν στα πιο σκοτεινά και κρυφά μας συρτάρια. Αυτά τα συρτάρια που τολμάμε να ξεκλειδώσουμε, μόνο τότε που νιώθουμε τόσο αδύναμοι, ώστε δε μπορούμε ούτε καν να ξεγελαστούμε από την παγίδα του ανικανοποίητου.

Απολαμβάνοντας την εμμονή με το Instagram, το εκμεταλλεύομαι, παίρνω ιδέες και δημιουργώ κάτι καινούργιο, κάτι δικό μου. Με φωτογραφίες που έχω τραβήξει μέσω του κινητού μου. Με κείμενα εμπνευσμένα από ανθρώπους, από καταστάσεις, από συναισθήματα. Με ένα χαμόγελο και ένα δάκρυ. Τίτλος, το όνομά μου... Απλά και αληθινά. Γιατί ποτέ δεν προσπάθησα να κρύψω τίποτα. Εύχομαι από εδώ και στο εξής, όλα να είναι ρόδινα...